Ινδία: Επίθεση στις αισθήσεις. Μέρος 1ο

Πολλά χρόνια πριν, είχα ονειρευτεί αυτό το ταξίδι. Τα χρόνια πέρασαν, ταξίδια έγιναν πολλά και ήρθε επιτέλους η στιγμή για αυτό που μέχρι χθες ήταν όνειρο ζωής.

Το ταξίδι στην ιδιαίτερη χώρα που λέγετε Ινδία δεν είναι από αυτά που ο καθένας μπορεί να κάνει. Δεν είναι για όλους το ίδιο εύκολο να αποδεχτούν την πραγματικότητα, τις διαφορές, και την όλη στάση προς την ζωή αυτού του λαού. Σε κάθε συζήτηση που έκανα με φίλους και γνωστούς που είχανε ταξιδέψει προς αυτόν τον τόπο άκουγα την ίδια φράση:
"Μην σχεδιάζεις τίποτα, μην φαντάζεσαι τίποτα γιατί η αλήθεια θα σε ξεπεράσει". Και είχαν δίκιο.

Η Ινδία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα παγκοσμίως σε πληθυσμό και η έβδομη μεγαλύτερη σε έκταση. Η πρώτη μου επαφή φτάνοντας στο αεροδρόμιο του Δελχί δεν θα μπορούσε με κανέναν τρόπο να με προϊδεάσει για αυτό που θα ζούσα τις υπόλοιπες μέρες.

Αυτοκίνητα, ποδήλατα, αγελάδες, γουρούνια, σκυλιά, λεωφορεία και κάθε λογής μεταφορικό μέσο στην αρένα που λέγεται δρόμος. Τα κορναρίσματα σχεδόν σε τρελαίνουν, οι νέες εικόνες κάνουν επίθεση στα μάτια και το μυαλό σου. Και καθε λίγο και λιγάκι μία νέα απορία να γεννιέται. Όλες μου τις απορίες σε σχέση με την οδήγηση θα μου της έλυνε μια φράση του ανθρώπου που μας πήγαινε μέρες αργότερα στο ξενοδοχείο του Βαρανάσι. Η φράση του έλεγε: "Για να οδηγήσεις εδώ χρειάζονται 3 πράγματα: Καλό χέρι, καλα φρένα και καλή τύχη". Πριν απο κάθε βόλτα με το αμάξι του, ο ίδιος έκανε μια μικρή προσευχή απο αυτές που δεν έχουν πολλά λόγια, μόνο μικρές κινήσεις των χεριών. Μου άρεσε που έβλεπα στα μάτια του ηρεμία και πίστη. 

Η φράση "Παρακαλώ κορνάρετε" ήταν από αυτές που μου έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση κάθε φορά που την έβλεπα να αναγράφεται στο πίσω μέρος ορισμένων αυτοκινήτων. Στην ερώτηση μου σχετικά με τα κορναρίσματα, η απάντηση ήταν απλή. Κορνάρουν όταν ενοχλούνται ή έτσι για πλάκα. Ενα αστείο παιχνίδι του δρόμου για γερά νεύρα, που σιγά-σιγά άρχισα να το διασκεδάζω ιδιαίτερα.

Στην Ινδία ο κόσμος ειναι πολύ ευγενικός και κοινωνικός. Στις μεγάλες πόλεις οι ρυθμοί είναι πιο γρήγοροι, στις μικρότερες παλι ο χρονος κυλάει απλά χωρίς καμία βιασύνη. Σε καθημερινή βάση οι γυναίκες με τα πολύχρωμα Σαρί τους πάνε στα χωράφια, ενώ οι άνδρες στις μικρές τους επιχειρήσεις.

Οι δραστηριότητες από χωριό σε χωριό διαφέρουν. Εντύπωση μου έκαναν αυτοι που πήγαιναν για την πρωινή τους γυμναστική στη γέφυρα που περνάει πάνω απο τον ποταμό Γάγγη, στον ιδιαίτερο και ιερό τόπο που λέγεται Βαρανάσι. 

Ξαφνιάστηκα κάποια στιγμή όταν δύο παιδιά μας ζήτησαν να βγάλουμε μια φωτογραφία μιας και τα ίδια είχαν έρθει από ένα χωριό και είμασταν οι πρώτοι λευκοί άνθρωποι που συναντούσαν στη ζωή τους. Έτσι λοιπόν και έγινε. Εκείνοι πήραν τη μια φωτογραφία και εμείς την άλλη, έτσι ώστε να μην ξεχάσουμε ποτέ την γνωριμία αυτή.

Οι άνθρωποι στην Ινδία κοιτάνε με ενα βλέμμα επίμονο, σχεδόν αδιακριτο ή, για να το πω πιο σωστά, μάλλον απορίας για το ποιος είσαι, κάτι ανάλογο που υπάρχει και στα δικα μας ελληνικά χωριά. Είναι απλοί και ταπεινοί άνθρωποι σε τέτοιο βαθμό που σε κάνουν να αναρωτιέσαι για το ποιος μπορεί να είναι πραγματικά ευτυχισμένος. Εσύ που έχεις τα πάντα σε υλικά αγαθά και μένεις μόνο σε αυτό, ή αυτοί που έχουν τα απολύτως αναγκαία μα έχουν ευτυχία στο βλέμμα. Ακόμα και τώρα αναρωτιέμαι.

Βγαίνοντας στους δρόμους της Τζαϊπούρ είδα λεωφορεία γεμάτα από κόσμο και ανθρώπους που τρέχουν για να επιβιβαστούν χωρίς αυτά να σταματάνε και με ανοιχτές τις πόρτες. Είδα κομμάτια κερασιάς, κλαδία για την ακρίβεια, να χρησιμοποιούνται σαν οδοντόβουρτσες από τους ντόπιους, στην περιοχή του Βαρανάσι, ενώ άλλους να έχουν τα στόματά τους βαμμένα με κόκκινο χρώμα. Και όχι, δεν ήταν αίμα από την χρήση αυτής της παράξενης για τα δικα μας δεδομένα οδοντόβουρτσας. Τι το προκαλεί αυτό; Ονομάζεται Paan και είναι μίγμα καρπού Areca, lime και καπνού (προαιρετικά), τυλιγμένα μέσα σε φύλλο ινδοκάρυδου. Είναι ένα είδος σνακ που, σύμφωνα με την αγιουρβεδική ιατρική, το μάσημα του καρπού areca και των φύλλων ινδοκάρυδου βοηθαει στην καταπολέμηση της κακής αναπνοής. 

Κάπου εδώ πρέπει να σε αφήσω, όχι για πολύ όμως. Σε λίγες μέρες επιστρέφω με το δεύτερο μέρος της ιστορίας. I will be back.