"Ναι ρε φίλε είμαι στην Κίνα".

Κίνα ένας προορισμός που στα μάτια του κάθε ταξιδιώτη αποκαλύπτεται διαφορετικά. Μία χώρα μοναδική από κάθε πλευρά και πρώτη σε πληθυσμό στον κόσμο, με τα σύνορα της να τα μοιράζεται με άλλες 14 χώρες όπως είναι: το Λάος, η Βιρμανία, το Μπουτάν,  το Νεπάλ, το Αφγανιστάν, Κιργιζία, το Καζακστάν, η Μογγολία και Βόρεια Κορέα, το Βιετνάμ, η Ινδία, το Πακιστάν, το Τατζικιστάν και η Ρωσία.



Πρωτεύουσα λοιπόν αυτής της χώρας το Πεκίνο όπου θα είναι και η πρώτη μου στάση. Το Πεκίνο ή Beijing όπως είναι η επίσημη ονομασία του είμαι μία πρωτεύουσα σύγχρονη με ουρανοξύστες μεγάλα εμπορικά κέντρα, αλλά και με έντονο  το χρώμα του παρελθόντος όπως είναι τα χουτόνγκ, αυτές η μικρές γειτονιές που δείχνουν ένα πρόσωπο άλλο πιο απλό, πιο οικείο, και πιο αυθεντικό, στα μάτια όλων αυτών που ταξίδεψαν μέχρι εκεί από κάθε σημείο γης. Στο Πεκίνο θα χαθείς μέσα σε σπουδαία μνημεία, μέσα σε παζάρια, μέσα σε υπαίθριους πάγκους και αγορές.
Δέος θα νιώσεις όταν θα περπατήσεις το Σινικό Τείχος στο πέρασμα “Τζιου Γιονγκ Γκουάν”. 

Στην πλατεία Τιέν Αν Μεν την  μεγαλύτερη πλατεία του κόσμου (440,000 τετραγωνικά μέτρα) θα χαθεί το βλέμμα σου σε κάθε σημείο της, ενώ ακριβώς απέναντι θα βρίσκεται το διάσημο πορτραίτο του ΜΑΟ. 

Στην Απαγορευμένη Πόλη που σήμερα είναι δημόσιο Μουσείο θα εντυπωσιαστείς, καθώς θα ακούς ξεναγούς να λένε σε κάθε γλώσσα ότι διακόσιες χιλιάδες εργάτες και δεκαέξι χρόνια χρειάστηκαν για να την φτιάξουν.   Η Απαγορευμένη Πόλη ήταν κινεζικό αυτοκρατορικό παλάτι από τη Δυναστεία Μινγκ και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα σου έχει γεννηθεί η απορία γιατί ονομάζεται Απαγορευμένη Πόλη. Το συγκεκριμένο Μουσείο ήταν η κατοικία της αυτοκρατορικής οικογένειας και απαγορεύονταν η είσοδος σε κοινούς θνητούς.

Για ετήσιες τελετές με προσευχές στον ουρανό για καλή σοδειά έρχονταν οι Αυτοκράτορες των δυναστειών Τσινγκ και Μινγκ στο Ναό του Ουρανού που είναι η επόμενη στάση που θα πρέπει να κάνεις . Ο Ναός του Ουρανού κατασκευάστηκε την περίοδο 1406-1420 και το 1998 ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO και βρίσκεται στο κέντρο ενός πάρκου 2.670 στρεμμάτων. 

Μία βόλτα με τα πόδια ή με ποδήλατο σε ένα σύμπλεγμα από μικρούτσικα στενάκια τα μοναδικά στον κόσμο hutongs του Πεκίνου θα σε φέρει σε επαφή με έναν άλλο κόσμο, εκείνο τον κόσμο του πραγματικού Πεκίνου. Ρώτησα και έμαθα ότι τα ονόματα αυτών των δρόμων μοιάζουν σαν να έχουν βγει από κάποιο παραμύθι, οδός καπέλων, αποθηκών ριζιού κλπ.

Στο θερινό Ανάκτορο που το 1998 η  UNESCO το πήρε υπό την προστασία της θα δεις έναν υπέροχο αυτοκρατορικό κήπο, καθώς και επίσης ένα διώροφο σκάφος με μήκος 36 μέτρα,  που κατασκευάστηκε  μόνο από μάρμαρο το 1755. 

Σε ότι αφορά το φαγητό τώρα.
Θα πρέπει να δοκιμάσεις Πάπια Πεκίνου σε κάποιο από τα πολλά εστιατόρια της πόλης αλλά και κάτι πιο δύσκολο όπως σκορπιούς, αράχνες, σαρανταποδαρούσες, ή νυχτερίδες στο Wangfujing Snack Street έτσι για την εμπειρία. 

Από τα πιο διάσημα πιάτα είναι η σούπα από κοτόπουλο και καλαμπόκι που λέγεται γουόν τόν, τα αγαπημένα μου Shrimp dumplings που είναι γαριδοπιτακια μαγειρεμένα στον ατμό όπως και τα αγαπημένα μου Shaomai (Είδος ζυμαρικού με γέμιση  κρέας ή γαρίδας και σερβίρεται με Soy sauce) φτιαγμένα στο ειδικό από μπαμπού καλάθι στον ατμό. Για τα Noodles δεν χρειάζεσαι να σου πω πολλά, το ξέρεις ότι τα λατρεύω και κάθε μέρα στο πιάτο μου είχα μερικά. 

Το Πεκίνο έχει πολύ ωραία νυχτερινή ζωή μπορείς να διασκεδάσεις σε κάποιο club, η χαλαρά να βγεις για φαγητό. 

Μην ξεχάσεις να παρακολουθήσεις μία παράσταση  Kungfu από τους διάσημους μοναχούς Σαολίν στο Red Theatre, ενώ αν είσαι τυχερός μπορεί να παρακολουθήσεις και μία παράσταση από την διάσημη όπερα του Πεκίνου σε κάποιο θέατρο. 

Δεν ξέρω για εσένα αν το περιμένεις , αλλά εγώ ανυπομονώ να γράψω το δεύτερο μέρος της ιστορίας "Ναι ρε φίλε είμαι στην Κίνα".