Γνωρίζοντας την Ο.

Σήμερα το πρωί ξύπνησα, με την σκέψη μου να περιπλανάται ανάμεσα  σε πρόσωπα που  γνώρισα ταξιδεύοντας . Σε ανθρώπους που παράτησαν ότι είχαν στη ζωή τους, που πήραν την απόφαση να την αλλάξουν, και να επαναπροσδιορίσουν τα θέλω τους.Και αν νομίζεις πως δεν υπάρχουν αυτά τα πρόσωπα, είσαι γελασμένος.Ένα τέτοιο πρόσωπο γνώρισα το 2013, στο ταξίδι μου στην Ταϊλάνδη. 

Ήταν μία ημέρα όπως όλες οι άλλες, επιβιβαστήκαμε στο μικρό λευκό βανάκι, και ξεκινήσαμε  για να γνωρίσουμε την πλωτή αγορά Damnoen Saduak της Ταϊλάνδης.Στη διαδρομή ένα κάθισμα παραδίπλα κάθονταν η Ο.Ενα νέο κορίτσι, που πραγματικά όταν την κοίταζα, μου θύμιζε  την Julia Roberts στην ταινία eat pray love. Ήταν μόνη της και φαινόταν πως απολάμβανε την διαδρομή.Έτσι λοιπόν και χωρίς να το καταλάβω καλά καλά, αρχίσαμε να μιλάμε.Σε εκείνη την διαδρομή είπαμε πολλά. Ακόμα όμως περισσότερα,  όταν το αυτοκίνητο μας έφτασε  στον   τελικό  προορισμό. Έτσι λοιπόν η Ο ο κολλητός μου και εγώ, αποφασίσαμε να δώσουμε χρόνο στην γνωριμία μας κάνοντας μαζί βόλτα.

Η ιστορία της πολύ ενδιαφέρουσα  και συναρπαστική.Είχα διαβάσει κατά καιρούς, για ανθρώπους που παραιτούνται από την δουλεία τους, για ανθρώπους που πουλάνε τα σπίτια τους, και που αποφασίζουν να ζήσουν την ζωή τους ελεύθεροι, μα ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα γνώριζα ένα τέτοιο πρόσωπο.

 Η Ο παρετήθηκε από την μεγάλη εταιρεία που εργαζόταν, για να γνωρίσει τον κόσμο. Έτσι λοιπόν ξεκίνησε από την Γερμανία μήνες πριν, πήγε Νέα Υόρκη, και ο νέος χρόνο την βρήκε σε ένα Hostel κάπου στη Χαβάη. Επόμενος σταθμός ήταν η Αυστραλία, και στην συνέχεια η Νέα Ζηλανδία.
Ο Μάρτιος βρήκε την Ο στην Ταϊλάνδη όπως και εμάς, ενώ  τους επόμενους μήνες θα τους πέρναγε  στην Ινδία, και στα Εμιράτα.Η συζήτηση μαζί της ήταν τόσο ωραία, όσο και η βόλτα με την βάρκες  μέσα στην αγορά.

Η πιο δυνατή στιγμή της γνωριμίας μας ήταν, όταν ένας φωτογράφος μας ζήτησε να βγάλουμε μια φωτογραφία εγώ και ο κολλητός μου, που στην συνέχεια  θα τυπώνονταν  σε ένα Πιάτο.
Αυτό λοιπόν το πιάτο δεν βρίσκεται στο δικό μου σπίτι, ούτε  στου κολλητού μου. Βρίσκεται στις αποσκευές  της Ο, αφού αποφάσισε αντί να αγοράσει το δικό της πρόσωπο πάνω στο όμορφο πιάτο,να αγοράσει το δικό μας έτσι για να μας  θυμάται.Δεν σου κρύβω πως εντυπωσιάστηκα από την όμορφη αυτή κίνηση.

Με την Ο βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες εκείνη την ημέρα, kαταφέραμε και χαθήκαμε στα κανάλια της αγοράς,μα και γελάσαμε πάρα πολύ, όταν ξεκίνησα να της μιλάω στα ελληνικά χωρίς σταματημό, ξεχνώντας στην κυριολεξία ότι δεν ήξερε πέρα από το gia mas, τίποτα παραπάνω από την ελληνική γλώσσα  .Η φάτσα της απορίας του τι μου λέει αυτός, ήταν το πιο αστείο από όλα.

Μετά από κάποιες ώρες αποχαιρετιστήκαμε, δώσαμε τα χέρια, ανταλλάξαμε  φιλιά, και μαζί με αυτά και συναισθήματα .Η πλωτή αγορά Damnoen Saduak, θα μου θυμίζει την Ο και η φωτογραφίες

τις υπέροχες στιγμές που περάσαμε μαζί.